Foto Tasmaanse tijger, Tasmanian Archive and Heritage Office
Kun je dieren terug krijgen?
Dieren tot leven wekken door knutselen met DNA
Welke dieren komen dan in aanmerking?
Een tijdje geleden schreef ik over mijn lievelings uitgestorven dier, de Tasmaanse tijger. Die is zo kort geleden uitgestorven (rond 1940) dat er nog foto’s en zelfs filmpjes van zijn.
Amerikaanse en Australische wetenschappers willen de Tasmaanse tijger en een aantal andere dieren weer tot leven wekken. Hoe willen ze dat gaan doen?
De Tasmaanse tijger
Krijgen we hem terug uit huid en haar?
Het grote nieuws was dat wetenschappers gaan proberen hem terug te krijgen, terug te kweken, te… tja, hoe zeg je dat. Net als de dino’s in de Jurrasic park films, in elk geval.
Het kan lukken omdat er DNA is gevonden in de huid en de haren van opgezette Tasmaanse tijgers. Uit een enkele bewaarde haar kun je een heel beest terugkrijgen.
En dino’s? krijgen we die ook terug?
Met dieren die veel langer zijn uitgestorven zoals dino’s is dat veel moeilijker. In botjes en zelfs hele skeletten vind je geen DNA. En al waren er dino’s met haar of veren, die zijn allemaal vergaan.
Foto’s Tasmanian Archive and Heritage Office
Op de website van Scientias lezen we: “Het weer tot leven brengen van de Tasmaanse tijger of de wolharige mammoet is een hele moeilijke opgave.”
De onderzoeker Emilio Mármo legt uit dat een grondige kennnis van de genetische code nodig is. En ook hoe die code in verschillende weefsels wordt gereguleerd. Dat zijn ze nu allemaal aan het ontdekken.
De dodo
Wat rest: huid, veren, een kop en poot
Voor de dodo is ook besloten dat we hem gaan terug krijgen, als het lukt. Ik denk dat je er wel eens een tekening of schilderij van hebt gezien. Het was een idioot dikke duif die veel te zwaar was om te vliegen.
Schilderij Dodo, Roelant Savery, 1620, Brits Museum
Hij kwam alleen voor op het eiland Mauritsius. Dat was onbewoond tot Nederlandse zeelui er rond 1570 aan wal gingen. De dodo had geen vijanden en was niet bang voor die matrozen.
Ze noemden hem de “walgvogel” omdat hij niet erg lekker was. Toch aten ze er flink wat op. De varkens die ze aan land brachten aten de eieren van de dodo op.
Dertig jaar later waren er geen dodo’s meer. Maar er is nog een hele huid met veren bewaard, en een losse poot, en een losse kop. Daarin is DNA gevonden. Dat DNA kun je in een groot ei van een andere vogel brengen en met wat geluk heb je dan binnenkort weer een dodo.
Op de foto uit het Museon zie je de dodo tussen de olifantsvogel en de struisvogel staan.
De olifantsvogel
Wat rest: veel gave eieren
is De olifantsvogel van Madagaskar is de grootste vogel die ooit heeft geleefd. Hij woog tot zevenhonderddertig kilo en was dus zwaarder dan een paard. De kop was drie meter van de grond.
Ze zijn ongeveer vijfhonderd jaar geleden uitgestorven. Er zijn best veel botten gevonden, maar geen veren of huid of kop zoals bij de dodo.
Het goede nieuws is dat er veel intacte eieren zijn gevonden. De eieren van de olifantsvogel zijn de grootste aller tijden. Zo groot als een basketbal en zo zwaar als 170 kippeneieren.
Met een enkel ei kon een heel dorp omelet eten daar op Madagaskar. Dat is misschien ook de reden dat ze zijn uitgestorven. Maar die zeshonderd jaar oude eieren blijken goed DNA te bevatten, en de olifantsvogel staat ook op het lijstje van dieren die we misschien gaan terugkrijgen.
Op de foto uit het Museon in Den Haag staat de olifantsvogel helemaal links. Zijn poot is op het ei gezet.
Uit dat DNA blijkt dat hun meest nabije, nog levende familie de kiwi van Nieuw-Zeeland is. En je kunt je die olifantsvogel dan ook het best voorstellen als een zevenhonderd kilo zware kiwi, een kiwi als een koe.
Kiwi’s leggen ook enorme eieren, een kiwi-ei is bijna de helft van een moederkiwi.
Foto kiwi, Josh More, Flickr CC
einde verhaal
Ieder voorjaar heb ik het weer
Hoe worden vogels een vogelpaar? Zien ze elkaar vliegen en denken ze: mmmh dat is een leuke gans?
Deze pagina verscheen voor het eerst in de Amsterdamse buurtkrant #DWARS 216 in augustus 2020.
