Hoofdredactie

De schrijversnaam Stinks

Stinks was de zwarte jongenspoes van Ron. Stinks is overleden in 2010 en is nu de schrijversnaam van Ron de Zeeuw en Connie Dekker. Ron schrijft. Hij weet veel van dieren, van uitgestorven dieren, van evolutie en auto’s. Connie schrijft mee, maakt de Stinks tekeningen en de website.

Af en toe schrijft Stinks ook over één van de redactieleden. Het zijn namelijk de liefste, slimste, leukste en gezelligste huisdieren die je je maar voor kunt stellen.

Marietje is geboren in de tuin en was in de steek gelaten door haar moeder. Zij is met het flesje grootgebracht. Er is geen dier dat zo lekker ruikt als Marietje. Dat kun je lezen in het stukje over het “lekkerst ruikende dier”.

Cachou is aan komen wandelen. Hij woonde bij het poezenvrouwtje een straatje verderop. Dat beviel hem niet. Ron bracht hem steeds terug maar hij bleef maar komen. Nu woont hij hier.

MaBelle is een perzische poes. Zij is gehandicapt, niemand wilde haar hebben. Zij is door de dierenarts van de dood gered.  Zij houdt van veel aandacht. Je kunt meer over haar lezen in het stukje “dieren met een handicap”

Tatí is, net als Marietje, een vondelingetje, zij is gevonden in een sloot. Ron noemt haar daarom ook wel het ‘sloothondje’. Ze heeft de leukste, zachtste oren aller tijden. Hier vind je het stukje over de vondst van Tatí.  Een foto van haar oortjes kun je ook zien in het stukje “ik heb oortjes”

In de winter van 2021, zo vlak voor de kerst, vond Ron een grijs poesje in een heg aan de rand van een landweggetje. Hij rende naar huis, riep Connie en met de auto zijn ze terug naar de heg gereden.  Toen hij haar riep en probeerde te lokken, vluchtte ze onder de motorkap. Wat nu gedaan? Heel langzaam reden ze naar huis.

Ron parkeerde de auto voor de deur en zette de kap open. Connie zette een poezenmandje op de motor. Ook in de serre bij de deur plaatste ze een mandje. Na twee dagen kwam het Grijsje in de serre wonen en na een week durfde ze voor het eerst naar binnen. Ze praat veel. Rent ze voorbij dan hoor je een aaneenschakeling van plezierkreetjes.

Grijsje woonde net twee dagen in huis, toen Connie en Tatí gingen wandelen. Op de weg zat een klein scharminkeltje. Wit met zwarte oortjes en een zwart staartje. Krijsend rende ze mee. Connie dacht, o, dat is er vast één van het poezenvrouwtje.

Daar wonen wel 16 poezen die ieder jaar kleintjes krijgen. Dus ze liep eerst met het poesje naar het poezenvrouwtje. Daarna liep ze weer naar huis. Maar het poesje bleef krijsend achter haar aan rennen. Eenmaal thuis rende ze meteen mee naar binnen en ging voor de kachel liggen. Ziezo, ik ben binnen!