Foto Tasmaanse duivel: Mathias Appel, Flickr CC Licentie
Hebben wilde dieren dat ook? Dat ze ineens allemaal ziek worden?
En waarvan worden wilde dieren ziek?
Nu we allemaal wel eens Corona hebben gehad, vraag je je af hoe het met wilde dieren gaat. Er zijn al heel wat katten positief getest voor Corona maar gelukkig lijken ze er niet erg ziek van te worden. En een tijger trouwens ook. Die hoestte wel en at een paar dagen wat minder maar kwam er bovenop.
Zieke dieren
Wij zijn dieren en wat ons overkomt dat overkomt (andere) dieren ook. En Corona is niet bij mensen begonnen maar op ons overgedragen door een vleermuis.
De tasmaanse duivel
En dat geldt niet alleen voor Corona maar soms ook voor nare ziektes als kanker. Een voorbeeld van een hele onaangename ziekte is een vorm van kanker bij de Tasmaanse duivel.
De Tasmaanse Duivel is het grootste vleesetende buideldier sinds de verdwijning van de Tasmaanse buidelwolf, in 1936. Hij is ongeveer 70 tot 110 cm lang, zonder staart. Het dier heeft een grote kop en een bek met krachtige kaken.
De Tasmaanse duivel
…een vreemd roofdier
Foto Joey, Tasmaanse duivel baby: Global Wildlife Conservation, Flickr CC Licentie
Duivelse Eetgewoonten
vies en stinkend
De Tasmaanse duivel eet het liefst een dier wat al een tijdje dood is. Net als hyena’s is het vooral een aaseter. Hij is helemaal niet vies van zijn meestal stinkende eten.
Als een Tasmaanse duivel bijvoorbeeld een dood schaap vindt, eet hij er van tot hij van uitputting in het dode schaap in slaap valt. En als hij weer wakker wordt binnenin zijn geurige maaltijd eet hij gewoon weer verder.
Ze worden duivels genoemd omdat ze erg fel zijn als ze met meerderen een dood schaap ontdekken. Ze grommen en gillen en bijten alle kanten op om zeker te zijn dat ze een goed plekje krijgen om te eten.
Duivelse ziekte
Naar en dodelijk
Twintig jaar geleden fotografeerde een Nederlandse toerist een Tasmaanse duivel met vreemde korsten en gezwellen in zijn gezicht.
Toen werden er meer met die aandoening gezien. Het blijkt een vorm van kanker te zijn die overdraagbaar is. Ze krijgen het van elkaar doordat ze elkaar in het gezicht bijten.
De gezwellen worden zo erg dat ze niet meer kunnen eten en dan gaan ze dood. Nu in twintig jaar is al meer dan de helft van de duivels dood.
Over de Tasmaanse duivels is nog iets geks te vertellen. De vrouwtjes krijgen idioot veel kleintjes. Meestal tussen de twintig en dertig en soms wel vijftig. Vijftig! En dat terwijl die vrouwtjes maar vier tepels hebben. Dus er overleven er bijna nooit meer dan vier kleintjes van de vijftig…
Foto Tasmaanse duivel: Mathias Appel, Flickr CC Licentie
einde verhaal
Tasmaanse buidelwolf
Mijn lievelings uitgestorven dier is de Tasmaanse buidelwolf. Het is een dier dat pas zo kort geleden is uitgestorven dat er nog foto’s van zijn en zelfs films.
Deze pagina verscheen voor het eerst in de Amsterdamse buurtkrant #DWARS 216 in augustus 2020.
